Tessa Heye van Crisisbeheersing

Werk gerelateerd aan planvorming. Dat is wat Tessa Heye, specialist multidisciplinaire planvorming crisismanagement, doet bij de veiligheidsregio. Haar aandacht gaat op dit moment uit naar het natuurbrandrisico: “Veel mensen weten helaas niet dat een natuurbrand zich zéér snel kan verspreiden en dat de brandweer er in sommige gevallen niet eens bij kan.” 

Multidisciplinaire planvorming

Mijn werk bestaat grotendeels uit activiteiten gerelateerd aan planvorming. Dit strekt zich uit van het regionaal risicoprofiel tot het regionaal crisisplan, van operationele planvorming tot convenanten, protocollen, wet- en regelgeving en netwerkkaarten. Simpel gezegd; van breed georiënteerde plannen tot aan operationele gedetailleerde bedrijfsinformatie. Heel breed dus! BRZO bedrijven, tunnels, nucleair, terrorisme, vitale infrastructuur. Samen met mijn collega Patrice Troost draag ik zorg voor de multidisciplinaire plannen binnen de veiligheidsregio. Mijn focus ligt op dit moment bij klimaat gerelateerde onderwerpen, zoals het afnemen van klimaatstresstesten bij aangewezen gemeenten of het bouwen van een netwerk omtrent het natuurbrandrisico. De bedoeling is dat de hulpdiensten onze plannen kunnen gebruiken tijdens rampen en crises zodat de effecten van het incident zoveel mogelijk beperkt blijven.

Natuurbranden

Mijn focus ligt op dit moment bij het natuurbrandrisico. Er is grote behoefte aan een multidisciplinaire aanpak op het gebied van natuurbranden, maar dat bestaat nog niet echt. Gelukkig hebben we deze zomer relatief gezien (in vergelijking met vorig jaar) veel neerslag gehad waardoor we niet langdurig in fase 2 (zeer hoog) gezeten hebben. In plaats van klassieke planvorming, een dik boekwerk in de kast, probeer ik nu samen met een delegatie van de partners in te zetten op het netwerk dat zich in de ‘De kop van Schouwen’ bevindt. Dit is één van de gebieden waar de effecten van een natuurbrand grote schade kunnen aanrichten. Dit noemen we een gebiedsgerichte aanpak. In plaats van alleen de focus te leggen op een directe brand, proberen we nu winst te halen uit de fase vóór de brand. Dit is de dreigingsfase. Partners zoals bijvoorbeeld Rijkswaterstaat, Natuurbeheerders en de provincie verrichten allerlei activiteiten in deze fase.

Netwerk

Het idee van het netwerk is dat iedereen weet van elkaars activiteiten en deze indien mogelijk op elkaar aanpast. Hierbij is het uitgangspunt dat iedereen dezelfde informatie heeft en hetzelfde beeld. Op het moment van een natuurbrand weten deze partners elkaar snel te vinden. Naast de overheidsorganisaties betrekken we ook private partijen bij het natuurbrandrisico. Bijvoorbeeld recreatieondernemers die zich op de Kop van Schouwen bevinden (midden in het risicogebied). Aan ons de taak om deze ondernemers bewust te maken van dit risico. Dit doen we door ze na te laten denken over vluchtroutes, informatie te verstrekken over het natuurbrandrisico en ze te laten kiezen voor bepaalde vegetatie: liever geen conifeer die brandt als een fakkel, maar bijvoorbeeld een mooie liguster. Veel mensen weten helaas niet dat een natuurbrand zich zéér snel kan verspreiden en dat de brandweer er in sommige gevallen niet eens bij kan. Op zulke momenten zijn mensen dus aangewezen op hun zelfredzaamheid. Vanzelfsprekend proberen we die zelfredzaamheid bij mensen zoveel mogelijk te vergroten!

Met de paplepel ingegoten

Van kinds af aan ben ik al geïnteresseerd in alles dat met hulpverlening te maken heeft. Misschien niet vreemd, mijn vader werkt al zijn hele leven bij de brandweer – op dit moment bij de gezamenlijke brandweer in Rotterdam en mijn moeder heeft altijd bij de politie in Den Haag gewerkt. Ik denk dat ze het stiekem met de paplepel ingegoten hebben! Toen ik de HAVO afrondde, was de opleiding Integrale Veiligheidskunde net nieuw. Ik heb me hier snel voor ingeschreven. Ik ambieerde eigenlijk een carrière bij de politie maar door een knieblessure moest ik dat laten varen. Tijdens mijn studie en bij mijn eerste werkgever kwam ik voor het eerst in contact met een veiligheidsregio. Dit leek mij een fantastische werkgever met mooie kansen in het veiligheidsdomein. Daarnaast wilde ik graag een warme functie gaan vervullen, dat mooi paste bij de vacature. Ik viel dus met mijn neus in de boter.

Papieren tijgers

Binnen het domein planvorming zijn nu veel kansen. Het blijkt dat mensen plannen in crisissituaties niet altijd gebruiken door verschillende oorzaken. Vanuit planvorming proberen we dit natuurlijk te doorbreken, in plaats van papieren tijgers aan te bieden, willen we meer inzetten op intelligence met daarbij een sterk netwerk. Ik krijg er veel energie van als er daadwerkelijk dingen veranderen en mensen enthousiast reageren. Je werk vertaalt zich direct terug in de praktijk. Het werken bij een veiligheidsregio is interessant door de materie, de ene werkdag ben je bezig met het uitvallen van 112, en een andere dag draai je een grootschalige oefening met bijvoorbeeld rellen bij de gevangenis. Geen dag is hetzelfde. Daarnaast heb ik de opleiding tot informatie manager net afgerond en sinds kort draai ik schaduw piket. Vanaf 1 januari ga ik zelfstandig aan de slag als piket functionaris IM CoPI.

Spring in het veld

Dingen die ik lastig vind? Zelf ben ik redelijk een spring in het veld en houd ik van doorpakken en snelle veranderingen. Helaas is het ambtelijke apparaat niet zo ingericht en gaat er soms dus wat tijd overheen voordat er bepaalde besluiten genomen kunnen worden. Qua wetgeving en verantwoordelijkheden is dat logisch, maar in de praktijk niet altijd handig. Daarnaast kost het gewoon écht even wat tijd om dingen goed uit te zoeken.

Informatie Manager CoPI

Mijn (aankomende) warme functie draait om informatiemanagement. Ik ben informatie manager in het CoPI. Nadat de pieper is gegaan moet ik binnen 30 minuten op de plaats van het incident zijn. Dan haal ik bij alle hulpdiensten de belangrijkste informatie op, het is belangrijk dat deze informatie geverifieerd is. Wanneer er bijvoorbeeld afwijkende informatie wordt aangeboden over het aantal slachtoffers, check ik dit bij de GHOR – het is hun proces en ik mag er vanuit gaan dat hun informatie klopt. Zodra ik zoveel mogelijk informatie heb verzameld, presenteer ik het gezamenlijke beeld aan de aanwezige officieren van dienst van de aanwezige hulpdiensten. Dit is vrijwel altijd iemand van de brandweer, politie, GHOR, bevolkingszorg, communicatie en als het even kan een liaison als er een incident is bij een bedrijf. Zo’n korte presentatie heeft altijd dezelfde opbouw – middels de BOB structuur (Beeldvorming, Oordeelsvorming en Besluitvorming). Alles wat relevant is voor andere partijen zet ik op het informatie platform LCMS. Collega’s en buurregio’s kunnen meelezen op dit platform en hebben hierdoor allemaal hetzelfde beeld. Indien nodig kunnen ze op basis van de informatie in LCMS acties ondernemen.