Sinkhole Middelburg
Het belang van samenwerken
Je kan het je vast nog wel herinneren: op 29 november ontstond er een sinkhole midden in Middelburg. Oftewel: een gat dat letterlijk plotseling uit de grond opduikt. Een incident om nooit te vergeten. Snel denken, schakelen en samenwerken was dringend nodig. Wij spraken met de eerste bevelvoerder en de eerste ambulancechauffeur die ter plaatse waren. Zij vertellen over de prachtige samenwerking die ontstond tussen acht verschillende teams, bij een incident dat ze zich nooit hadden kunnen voorstellen.
Hoe was deze situatie voor jullie?
Ambulancechauffeur: Deze situatie was uniek en uitdagend. Je kan niet verzinnen dat dit gebeurt. Toen we vanuit de eerste ambulance naar het incident reden, probeerden we ons in te denken wat we zouden aantreffen. We werden gealarmeerd voor een persoon in een sinkhole die er niet zelfstandig uit kon komen. En dat in het centrum van Middelburg op een zondagavond. Eenmaal aangekomen op de plaats van het incident, een achtertuin, zagen we dat we meteen aan de slag moesten.
Bevelvoerder: De grootste zorg was dat het slachtoffer niet zou wegzakken. Het eerste wat we deden bij aankomst was zorgen dat iedereen veilig was en het niet erger kon worden. Het incident had daarnaast ontzettend veel uitdagingen. Het begon al met de bereikbaarheid. We moesten eerst door het huis. Daarna kwamen we er al snel achter dat de achtertuin instabiel was en daardoor wisten we niet waar we veilig konden lopen. Zo besloten we dat er één persoon tegelijk hulp kon verlenen. De rest moest van een afstand helpen voor de eigen veiligheid.
Vervolgens kregen we te maken met verschillende weersinvloeden. Een nieuwe uitdaging dus! Het ging hagelen, sneeuwen en regenen. We moesten ervoor zorgen dat de regen ergens anders weg zou lopen dan in de sinkhole. Normaal gesproken is er meer tijd om met elkaar te overleggen, maar in dit geval moesten we super snel beslissen.
Ambulancechauffeur: Ik weet nog dat er van alle kanten oplossingen werden geroepen. Dat is uiteraard heel fijn, maar het was zaak om snel keuzes te maken. Wat echt meehielp was dat het slachtoffer kalm bleef. Daardoor was er veel rust bij alle disciplines. Iedereen hielp elkaar en de communicatie was top. De rust en professionaliteit van iedereen, die hebben voor succes gezorgd in deze casus.
Hoe verliep de samenwerking?
Bevelvoerder: We schetsen een beeld van de situatie en sturen die naar het Operationeel Centrum Brandweer (OCB) via Sitrap (Situatie Rapportage). Iedereen die ingezet wordt kan dit lezen. Al snel wist ik dat het Rope Rescue Team nodig was. Het RRT maakte ontzettend snel een stellage vanaf het balkon boven het incident. Het slachtoffer werd gezekerd en hulpverleners die bij de sinkhole moesten zijn, konden met een touw vastgebonden worden zodat ze niet zouden wegzakken.
Ambulancechauffeur: We moesten heel zorgvuldig te werk gaan. Bij elk stukje dat we verplaatsten, stortte het ergens anders weer in. Ondertussen verliep de samenwerking gestroomlijnd. Ik had weinig besef van tijd, maar ik heb toch samen met het slachtoffer een uur in de sinkhole gezeten. Er werd een zeil gespannen tegen de weersinvloeden. Desondanks was het op dat moment slechts 1 à 2 graden. Samen met de collega’s van de ambulance hebben we er voor gezorgd dat het slachtoffer niet verder zou afkoelen. Ook heeft het slachtoffer een helm gekregen tegen eventueel instortingsgevaar. Na het voorzichtig afgraven rondom, kon het gezekerde Rope Rescue Team het slachtoffer beter benaderen.
Er waren heel veel disciplines aanwezig op de plaats van het incident: politie, brandweer, RRT, een brandweerploeg die stand-by stond voor aflossing, traumateam, bevolkingszorg en bouw- en woningtoezicht. Normaal oefenen we grote incidenten, maar wie had ooit gedacht dat het op deze manier in een achtertuin nodig was?
Wat zullen jullie niet snel vergeten van deze situatie?
Ambulancechauffeur: Voor mij de complexiteit en de machteloosheid ervan. Bij een auto-ongeval kunnen de hulpverleners het slachtoffer bijvoorbeeld makkelijker bereiken. Wat wel erg fijn was, was het vertrouwen in elkaar.
Bevelvoerder: Inderdaad de professionaliteit en het inspelen op de situatie door het team. De samenwerking moest echt goed gewaarborgd worden, dat is belangrijk bij incidenten met zoveel verschillende teams.
Hoe voelde jullie je na het incident?
Ambulancechauffeur: Voor mij is de situatie persoonlijk geworden, omdat ik veel contact heb gehad met het slachtoffer. Ik was euforisch toen het gelukt was. We hadden het met z’n allen voor elkaar gekregen!
Bevelvoerder: Voor mij was het meer vanzelfsprekend. Het gaat hier om een redding; een bijzondere, dat wel. Maar we hopen natuurlijk altijd op een goed einde. Vanwege de situatie en de impact hebben we direct benoemd wat goed ging en wat minder goed ging. Normaal gesproken doen we dit een paar dagen later. Nu waren alle disciplines bij elkaar en konden we iedereen op één lijn krijgen.